top of page
A4D80E13-52F4-4E76-A859-015A33AE8707.jpeg
  • Instagram
  • LinkedIn
  • Twitter

twee tuinen, twee werelden




Twee gedichten,


het verschil in tijd: zevenhonderd jaar;

lichtjaren, het werkelijke verschil;


twee tuinen,

twee werelden.



Verrukkelijk is mijn tuin


Verrukkelijk is mijn tuin, en alles

wat ik er heb gedaan.

Ach, de tijd die ik daar doorbracht,

rondom mij het leven groen!

Prachtig was het: rustig de sfeer

terwijl de waterdruppels vielen.

Dikwijls als ik kwam, vroeg in de morgen,

waren de wolken mij met gieten voorgeweest.

Dan lagen waterdruppels op de takken

als parelsnoeren om een vrouwenhals.

Bloemen waren vers ontloken

en verspreidden hun geuren, overal.

Aan de statig-hoge bomen

hingen vruchten als vossenstaarten.

Het was of de late namiddagzon

er als gesmolten goud over de bladeren vloeide.

Hoe vaak heb ik een boot daarheen gestuurd

waarmee ik dat wat ik begeerde heb gevonden.



—-


Onze achtertuin is eenzaam


Niemand denkt aan de bloemen

niemand denkt aan de vissen

niemand wil geloven dat

het bloementuintje dood gaat,

dat het hart van het bloementuintje

in de zon is opgezwollen,

dat het beeld van het bloementuintje

langzaam - langzaam

leeg wordt

van de groene herinneringen

en het gevoel van het bloementuintje

is eenzelvig,

in eenzaamheid vergaand.


Onze achtertuin is eenzaam

onze achtertuin gaapt in afwachting van een onbekende regen

en

onze vijver is leeg.


Kleine onervaren sterren

vallen op de aarde

van boomhoogte

en ik geloof dat ’s nachts,

vanuit kleurloze ramen van ons huis

het lawaai van de hoest kwam.

Onze achtertuin is eenzaam.


Forough Farrokhzad (1935 - 1967)




—-


Nog een laatste tuin dan,

Machado’s tuin.

Of,

misschien is Machado’s tuin wel dezelfde als Farrokhzads tuin.


Andere oorzaak,

zelfde resultaat

(?)


Een noodkreet van de 20e eeuw,

wellicht.





The wind, one brilliant day, called

to my soul with an odor of jasmine.


"In return for the odor of my jasmine,

I'd like all the odor of your roses."


"I have no roses; all the flowers

in my garden are dead."


"Well then, I'll take the withered petals

and the yellow leaves and the waters of the fountain."


the wind left. And I wept. And I said to myself:

"What have you done with the garden that was entrusted to you?"


Antonio Machado (1875 - 1939)







Go here to subscribe to my letter of news and receive my writings somewhat regularly and if you want to support my work you can do that right here



Comments


bottom of page