1 op 1 gesprekken
Be patient.
Respond to every call that
excites your spirit.
​
De afgelopen jaren voer ik regelmatig 1 op 1 gesprekken. Deze gesprekken komen vaak voort uit, en zijn onderdeel van, een zoektocht naar meer ruimte in het leven, naar een meer bezield, vervuld, betekenisvol en meer authentiek leven. Het verschil tussen geleefd worden en het eigen leven en de eigen bezieling vormgeven. Het verschil tussen overleven en echt leven.
Vaak begint deze zoektocht na een (mini) crisis in het bestaan, of het nou burn-out is, een ontslag of een verbroken relatie. Maar het zoeken kan ook ontstaan na een tijd in ‘de sleur’ zitten: het gevoel dat het leven dof is, zonder glans, met maar weinig verheugen en nog minder avontuur. Het spel en het plezier ebt steeds meer weg.
Zo'n (kleine) crisis of zo'n dofheid is een vorm van lijden, van ongemak, en dit kan een belangrijke weg zijn naar zelfonderzoek, mits je er echt aandacht aan besteedt. Dan is lijden niet iets negatiefs, maar een belangrijke gids. Hoe dit zelfonderzoek ook begint, het is altijd de basis gebleken voor de eigen ontwikkeling, voor het vinden van de eigen weg. Niet voor niks stond er geschreven op de tempel van Apollo, waar het orakel van Delphi huisde: ' Ken Uzelve' - de weg naar buiten, naar een waarachtige toekomst, begint met de weg naar binnen.
​
Het is niet vreemd dat bovenstaande gevoelens voor zovelen zo herkenbaar zijn; we hebben een cultuur gecreëerd van voortdurende haast, overprikkeling en afleiding, zonder gemeenschap of structuur waarin we regelmatig tot rust kunnen komen. Het is niet voor niets dat elke cultuur in de geschiedenis ruimte liet in de week voor stilte, rust en bezinning - dit is een basisvoorwaarde voor een goed leven.
Onze huidige cultuur echter wil altijd lente, altijd zomer en vergeet het belang van herfst, de tijd van rijping; nog meer vergeet onze cultuur het belang van de winter- de stilte waarin en waarvan uit het nieuwe weer geboren wordt. Er is ook geen tijd, plek of structuur voor stilte en bezinning meer te vinden. Geen ideale situatie om bewust te worden van de eigen weg, geen ideale situatie om deze weg te gaan. Maar! In al deze afleiding spreekt de eigen stem nog altijd en het is de hernieuwde kennismaking met deze eigen stem, om zo de weg naar meer ruimte te hervinden om echt te leven, en in brede zin te zoeken hoe invulling te geven aan een betekenisvol bestaan waar ik soms mee blijk te kunnen helpen.
Nietzsche omschreef krachtig hoe we weer ‘vol’ en ‘echt’ kunnen leven:
‘Maturity, for Nietzsche, means rediscovering the seriousness one had as a child at play.
A child-like spirit is vital to happiness, health, and well-being.
‘The child’, says Nietzsche, ‘is innocence and forgetting, a new beginning, a sport, a self-propelling wheel, a Sacred Yes”
Life is no longer a reactive struggle to defeat other forces. Life is a celebration of one’s powers – a sustained act of pure affirmation. The child-like spirit knows the joy of life and the innocence of perpetual creation.’
Het is het (her)vinden van deze ‘Sacred Yes’ waar ik naar op zoek blijf gaan.
De gesprekken duren anderhalf uur. Het is geen therapie - het zijn vrije gesprekken en het is helemaal aan jou of je vaker langs wilt komen. Ik wandel als het ware een stukje met je mee, zolang je wilt, en hopelijk vind je tijdens het samen wandelen weer meer je eigen weg. De vergoeding is afhankelijk van je financiële situatie. Mocht je willen komen praten, kan je me altijd benaderen via post@louisbijldevroe.com
De locatie is Den Haag, een kleine tien minuten fietsen van Centraal Station. Soms ben ik in Reeuwijk, vlakbij Gouda. Het is ook mogelijk via zoom een gesprek te hebben.
​
​
Mijn eigen weg
​
Niet geheel toevallig is de zoektocht naar een authentiek, vervuld leven de kern van mijn eigen bestaan. Deze zoektocht heeft mij geleid naar een studie filosofie en toegepaste ethiek in Utrecht, later naar oosterse filosofie, en later nog vele andere geestelijke stromingen en verschillende (meditatie) retreats.
​
Een van de grote inzichten voor mij is dat de zoektocht naar het echt eigen leven in bijna alle geestelijke tradities beschreven wordt; deze tradities helpen woorden geven aan je ervaring, een taal waarin je je eigen vragen kan herkennen. Dit kan enorm opluchten. 'Hè wat fijn, ik sta er niet alleen voor.' Als je deze opluchting, deze ruimte ervaart, vind je makkelijker weer richting, worden de zaken weer helder, krijg je het gevoel weer dieper verankerd te zijn in jezelf.
In mijn gesprekken gaat het er vaak over hoe weer meer contact te maken met die ruimte, het leren luisteren naar je diepere zelf, om van daaruit het leven weer te volgen. Dit is anders dan een leven leiden waar het ‘ik’, de persoonlijkheid, de baas is en je achter een denkbeeld aanjaagt. Denkbeelden die vaak zijn ontstaan door de cultuur waarin je bent opgegroeid en weinig tot niks met je eigen weg te maken hebben. Het blijkt dat als je vanuit ruimte leert luisteren naar je ziel, dat het leven veel meer een vorm van volgen is. Dat is nogal een omdraaiing in het begin, maar maakt het leven vrijer, interessanter, avontuurlijker. Je hebt namelijk geen idee meer waar het leven je naartoe leidt, maar weet wel dat het de juiste weg is.
Rumi, de 13e eeuwse Perzische dichter, schreef:
Be patient.
Respond to every call that excites your spirit.
En daar kom ik vaak bij terug: eerst dat geduld vinden, de stilte, de ruimte. Dan luisteren naar de stem die spreekt in die ruimte. Een stem die, als je hem hoort, vaak ruimte en opwinding brengt, een 'Sacred Yes.' Dat is alles. Het blijkt niet altijd makkelijk deze stem te (her)vinden, maar tegelijkertijd blijkt er ook niks méér de moeite waard te zijn.